onze ogen wilden niet wennen aan die vreemde vormen zoals aan ‘abcde’
maar onze handen wel
velletjes vol stuurden we heen en weer
en het duurde soms heel de uitleg van het just in time principe voor we elkaar gelezen hadden
ik schreef dingen die ik niet had durven uitspreken
want ik schreef en zodra ik verder was zag ik niet meer wat er stond
< terug verder >